KEDİNİN ATASI VE EVCİLLEŞTİRİLMESİ Bilim adamlarını yaptıkları araştırma sonuçlarına göre; Evcil kedinin atası olarak iki vahşi kediden bahsedebiliriz. İlki Avrupa’daki bazı ormanlık bölgelerde yaşamış ancak günümüzde sayıları çok azalmış olan vahşi Avrupa kedisidir (Felis Silvestris). Bu vahşi kediler aşırı derecede ürkek yaratıklardır. Diğeri ise ilkine göre daha geçimli olan Afrika Falb kedisidir (Felis Silvestris Libyca). Bu tür, yerleşim bölgelerinin yakınlarında bulunur ve hatta bu vahşi kedilerin gelişmiş olanlarını bile zamanla ve sabırla evcilleştirebilirsiniz. Vahşi bir Avrupa kedisi ile evcil bir kediyi yan yana getirdiğimiz anda vücut yapılarındaki farklılıkları çok net bir şekilde görebilirken Falb kedisinin ise evcil kediye benzediğini görebilirsiniz. Bizim evcil kedimiz görünüş itibari ile birçok vahşi kedinin özelliklerini korudu. Adı geçen bu 3 kedi türünün kendi aralarında rahatça çiftleşebiliyor olmaları, doğan yavruların karakterlerini etkilemektedir. Evcil ve vahşi kediler arasındaki çiftleşmelerde; yavrular, karakter bakımından vahşi tarafın özelliklerini alırken Falb kedilerinin evcil kedilerle çiftleşmesi sonucu doğan yavrular, insana çabuk alışıyor. Bu da Falb kedisinin evcil kedilerin atası olabileceğini göstermektedir. Dil bakımından da Afrika’yı gösteriyor. Bizim “kedi” sözcüğümüz, İngilizcede “cat”, Fransızcada “chat”, İspanyolcada “gato”, Almancada “katze”, Afrika’da “kadiz ” sözcüğüne benzemektedir.Falb kedisinin evcil kedinin öncüsü olduğunu gösteren en belirgin işaret evcilleştirmenin doğuşundadır. Bu da büyük bir olasılıkla 5 bin yıl önce Mısır’da olmuştur. Çünkü bu döneme ait araştırmalarda evcilleşmiş küçük kedilerin ilk resim tasvirleri bulunmuştur.Her zaman hoşça kullanılan ve kedinin kendi kendini evcilleştirdiğini, yani insanın etkisi olmadan bu işi gerçekleştirdiğini vurgulayan bir teori vardır. Eski Mısırlılar buğday ekiyor ve bunları büyük silolara koyuyorlardı. Bu da yok edilemeyecek kadar fare çekiyordu. Bu hayvanların peşinden, onların doğal düşmanları olan Falb kedileri gelmekteydi. Hayvanlardan anlayan Mısırlılar bunun yararını kısa sürede kavrayarak Falb kedilerini beslemeye ve onlara bakmaya başladılar. Böylece kedilerin de insanları kabul etmeleriyle çok yakın bir bağ kurulmuş oldu. Daha sonraları Mısırda yaşan insanlar kediye o kadar çok değer verdiler ki onun için ülke dışına çıkarma yasağı koydular. Fakat bu yasak, bu güzel ve yaralı hayvanları dünyaya yayılmasına engel olamadı. Yaklaşık 2500 yıl önce Yunanistan2 da ilk kedi resimleri ve heykelleri görülmeye başlandı. Romalılarda olduğu gibi orada a kemirgen hayvanlara karşı evcil sansar kullanılıyordu. Kedi, egzotik ve seçkin bir yaratık olarak görülüyordu. Sonunda yine Romalılar, kedinin Kuzey Avrupa’da yaygınlaşmasına katkıda bulundular. Daha sonra burayı Asya izledi.